Grein þessi birtist í Fréttablaðinu 26. september sl.

Það er ánægjulegt að Andrés Pétursson formaður Evrópusamtakanna skuli hafa lesið af áhuga það sem ég skrifaði um Evrópusambandið  í vefritið  Pressuna. Þar varpa ég fram spurningunni hvort aðild að Evrópusambandinu yrði „fórn eða björgunaraðgerð“.   

Andrés  skrifar grein sem birtist  í Fréttablaðinu  fimmtudaginn 24.september s.l. þar sem hann sendir mér tóninn.  Ekki veitir honum af að lesa annað en áróður fyrir  inngöngu okkar í Evrópusambandið,  svo forfallinn sem hann er í þeim efnum. Hann getur þess í tilskrifunum að hugsanleg aðild að ESB sé mjög umdeild, en kveinkar sér undan því að afstaða mín gangi gegn sjónarmiðum sem fram hafi komið í skýrslu auðlindanefndar Sjálfstæðisflokksins sem hann vitnar til. Ég hef ekki gert athugasemdir við efni þeirrar skýrslu. Hann getur sér þess til að skýringin liggi í því að ég hafi ekki lesið umrædda skýrslu. Hann  segir skýrsluna  draga það fram að öllu sé óhætt fyrir okkur gagnvart inngöngu í Evrópusambandið!!   Þetta eru dæmigerð rök aðildarsinna; að væna menn um þekkingarskort eða að andstæðingar aðildar hafi ekki kynnt sér málið. Tilvitnun hans í álit auðlindanefndarinnar, sem hann klippir saman og sleppir mikilvægum efnisatriðum, nálgast hinsvegar fölsun svo alvarlegt sem það er.
Andrés getur treyst því að ég hef kynnt mér evrópumálin næganlega vel til þess að geta tekið afstöðu  til málsins og verið sammála niðurstöðu Landsfundar Sjálfstæðisflokksins sem er; að það þjóni ekki hagsmunum okkar Íslendinga að ganga í Evrópusambandið.  

Það hittist raunar svo vel  á að ég stýrði atkvæðagreiðslu á Landsfundinum þegar stefnan var mörkuð. Ég hef tekið skýra afstöðu sem ég byggi m.a. á rækilegri skoðun  á stefnu og starfsháttum Evrópusamtakanna og einnig þeirri vinnu sem hefur farið fram á vegum málefnanefnda og auðlindanefndar Sjálfstæðisflokksins. Ég tel engar líkur á því að við getum náð viðunandi samningum við Evrópusambandið um okkar mikilvægustu hagsmunamál.

Megin efni Pressugreinar minnar sem Andrés er að vitna til er hinsvegar að vekja athygli á því hvernig Evrópusambandsþjóðirnar hafa komið fram við okkur í þeim þrengingum sem við höfum átt í eftir hrun bankanna.
Andrés og aðrir einlægir aðildarsinnar hljóta að átta sig á  því að við erum beittir ofbeldi af hálfu Breta og Hollendinga í skjóli Evrópusambandisns. Skyndilegur áhugi Evrópusambandins, og þar með sænskra stjórnmálamanna,  beinist fyrst og fremst að því að komast yfir auðlindir okkar. Ekki síst auðlindir hafsins og tryggja aðgang að þeim hafsvæðum sem við ráðum. Allt tal um annað er hreinn og beinn barnaskapur og óskhyggja. Andstæðngar aðildar að ESB þurfa ekki að nota gróusögur eins og Andrés heldur fram til þess að vekja athygli á vinnubrögðum Evrópusambandins. Þær gætu aldrei tekið raunveruleikanum fram þegar kemur að framgöngu t.d. Breta sem hafa beitt sér sérstaklega gegn okkur og halda málum okkar hjá Alþjóðagjaldeyrissjóðjnum í gíslingu.

Um leið og ég þakka Andrési fyrir tilskrifin vil ég biðja hannn um að skrifa eina góða grein um það hvaða  samningsmarkmið hann vill setja í samningum við ESB. Eða er það e.t.v. svo að við eigum að ganga beint til Brussel með hvítan fána við hún í höndum utanríkisráðherra og biðjast vægðar og afsala okkur öllum okkar rétti sem sjálfstæð þjóð og biðja um skjól í faðmi Evrópusambandsins?